Laat ze maar voelen!

Zo nu en dan kijk ik naar OP1, tot grote ergernis van mijn partner, hij kan er niet naar luisteren, maar ik vind het zo af en toe wel nuttig om te luisteren naar de uitwisseling van informatie.

Vorige week was er een man en een vrouw die hun stelling kwamen verdedigen over dat niet gevaccineerden binnenkort niet meer naar de bioscoop, het theater, evenementen of naar horeca mogen.

De dame vond dit te ver gaan, de heer vond dat de niet gevaccineerden maar moesten voelen wat hun domheid tot gevolg had.

Ik denk dan: Wie is deze man, die dit stelt. Maar het werd nog leuker toen Nederlands opper brombeer het woord nam over dit onderwerp, iemand die niets met het menselijk lichaam heeft, zoals hij onlangs liet weten in de Slimste Mens, zei iets over mensen die hebben besloten het niet te doen, ook hij vond ze dom: “Laat ze maar voelen.” 

Het is natuurlijk een hele diverse groep mensen die zich niet laat vaccineren, je weet niet waarom ze het niet doen. Er kunnen erbij zijn die zich hebben verdiept in het menselijk lichaam, het brein en wat voor uitwerking het denk apparaat heeft op het menselijk lichaam, maar dat interesseert deze grote brombeer niet. Nee, stelt hij, deze mensen zijn dom en moeten maar boeten voor hun keuze, de consequenties aanvaarden van hun handelen. Met alle liefde opper brombeer, die denkt dat het vaccin hem beschermd, en zijn eigen gedrag ten opzichte van zijn lichaam hier niets mee van doen heeft.

Als het aan deze twee heren lag aan deze tafel, dan mogen de niet gevaccineerden binnenkort niet meer naar de bioscoop, het theater, horeca of een evenement worden ze gestraft voor hun keuze. Ik denk dat het merendeel van deze groep dat niet zoveel kan schelen, want er zijn gelukkig nog een heleboel andere zaken die een mens gelukkig maken. Zo maakt het mij keer op keer gelukkig dat ik een goede relatie heb met mijn lichaam, dat mij steunt door dik en dun, aangeeft wanneer het niet goed gaat, ik een stapje terug moet doen, iets verkeerds heb gegeten.

Het overkwam mij laatst nog: plotseling uit het niets werd ik duizelig, ik wist onmiddellijk, dit is niet goed, als ik nu naar buiten loop dan val ik om, dus mijzelf omlaag gebracht, op de grond gaan liggen, thuis gebeld om aan te geven dat het niet goed met mij ging. Vervolgens de dokter gebeld, deze zei: “Het klinkt als een evenwichtsstoornis.” “Zo voelt het wel,” zei ik tegen haar. Iedere ziekte, ongemak is een stoornis in het evenwicht van de mens, je hebt iets gedaan waardoor je niet lekker voelt. Helaas kon mijn dokter niet naar mij toe komen, en ik lag daar op de grond, heel even dacht ik dat ik dood zou gaan. Geef je maar over, dacht ik toen, laat het maar zoals het is. En zei tegen mij dochter, die wel de moeite had genomen om naar mij toe te komen: ”Lieverd, mama wil een druif eten.”

Waarom een druif? Iets in mij zei: “Eet een druif! Deze heeft een harde schil, om dit te verteren gaat je maag aan de slag, ik had het gevoel dat er iets dwars zat, en dat moest eruit, de druif zette mijn maag weer aan de gang en voor ik het wist, kwam alles aan de bovenkant eruit en dat voelde heel bevrijdend, de duizeligheid verdween als sneeuw voor de zon, ik kon weer opstaan en mijn dag vervolgen.

Dezelfde middag belde mijn dokter mij op zoals ze had beloofd. “Hoe gaat het met je?” “Goed,” antwoordde ik haar. “Je klinkt weer een stuk beter, daar ben ik blij om!” “Ja, zei ik tegen haar, er zat iets dwars, maar het is er uit.” “Wat goed,” complimenteerde ze mij. 

Het deed mij goed zo’n een-tweetje met mijn lichaam, luisteren naar de aanwijzingen die ik door kreeg, het zorgde dat ik werd verlost van mijn ongemak. Mijn duizeligheid was een aanwijzing van mijn lichaam, om mij te verhinderen verder te bewegen.

En dat beste heren is voelen, de ruimte nemen om te onderzoeken wat er met je aan de hand is, dat maakt mij gelukkig, dat ik binnenkort niet naar een bioscoop, een theater of de horeca mag, dat kan mij niet zoveel schelen, een ieder die mij ergens toe dwingt en zelf nog nimmer de moeite heeft genomen om kennis te nemen van het menselijk lichaam dat is voor mij geen voorbeeld, en al helemaal niet als deze persoon zegt dat een ander dom is, zeg dan: "Gelooft ergens anders in!"

Ja, ik geloof in mijzelf en vertrouw op de aanwijzingen die ik door krijg van mijn lichaam, deze hebben mij tot nu toe altijd weer op de been geholpen. Zo blij dat ik kan voelen!

Namaste,

Catharina Blijlevens

Laat je innerlijk stralen!